Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Μονη Αυγου

Περιπλανηση

Μηδεν νερο στο τριποταμο. Παρ ολες τις καταρακτωδεις βροχες το φαραγγι του Μπεντενιου καταξερο .

Ο Σελας ποταμος κοιμαται(Φως “Σέλας, ήλιος, ελλά = λαμπάδα”, σύμφωνα με τον Π. Χρήστου. Οι Σελλοί ή Ελλοί ήταν «ομηρική φυλή», η οποία «…εκπεμπόμενη εκ της Ηπείρου δια των διόδων της Πίνδου έδοσεν εις το νότιον τμήμα της Βαλκανικής το όνομα Ελλάς και εις τους κατοίκους το όνομα Έλληνες…» σύμφωνα με τον Κ. Φαλτάιτς.)

Και ομως (με βαση ποιες μετρησεις αφου δεν ειχαμε μετεωρολογικο σταθμο τοτε ) προγραμματιζεται λιγο ψηλοτερα στη Τζερτζελια μεγαλο φραγμα υδατο δεξαμενη που θα υδρευσει την Ερμιονιδα;

Θα βοηθουσε πολυ η δικτυακη δημοσιευση της μελετης για να καταλαβουμε και μεις οι πολιτες τι ακριβως προτεινουν οι επιστημονες.

Τελη Οκτωβρη βροχερο φθινοπωρο και σταγονα νερο.

Αν επιβεβαιωθουν τα στοιχεια που προβλεπουν αλλαγη του κλιματος λογω θερμοκηπιου καθε ποτε θα γεμιζει αυτη η δεξαμενη και για ποσο θα κρατα νερο.

Αν θελουμε να κανουμε κατι σωστο ας δουμε την φυση.

Μικρες λεκανες καθυστερησης της απορροης των ορμητικων νερων του χειμμαρου.Οι βροχες θα γινωνται ολο και λιγωτερες ολο και πιο τροπικες.

Βαθρες, λιμνες, καταρρακτες αυτο εχει στο φαραγγι αυτο να κανουμε και εμεις. Να μην επιβαρυνουμε τον πυθμενα του φαραγγιου σε ενα σημειο με μεγαλο βαρος που μπορει να προκαλεσει κατολισθησεις.

Να αφησουμε το νερο να συνεχισει το ταξιδι του μεχρι τα Ιρια. Αλλιως αυτο το μονοπατι των δεντρων αυτο το μοναδικο καταφυγιο ζωης θα πεθανει.

Το φαραγγι του Μπεντενιου ειναι ενα μοναδικο μνημειο φυσικης ομορφιας ενα ιστορικο μονοπατι (εδω τα συνορα Ερμιονιδας Επιδαυρου) ενα τοπιο αγριο με το μοναστηρι του 11 αιωνα να δεσποζει αγερωχο απομειναρι αλλοτινων καιρων κομματι της Βυζαντινης μας κληρονομιας. 2009

Το μοναστηρι που κινησεις πολιτων απο ολη την Αργολιδα συγκεντρωθηκαν διεκδικωντας την αναστηλωση του τo 1991 kai 1992.

Η φωτο ειναι απο την πρωτη συγκεντρωση με συμμετοχη συναγωνιστων απο την Αλλη προταση στο Ναυπλιο και Αργειτες καθως και πολιτες -σες απο την Ερμιονιδα.

Τοτε το μοναστηρι ηταν μισογκρεμισμενο και καθε μερα που περνουσε επεφτε κι αλλο

Σημερα ειναι ετσι

Τον επομενο χρονο 1992 ξαναβρεθηκαμε αλλα οχι ολοι.

Κατηφοριζοντας τον χωματοδρομο προς δυποταμο απο την Μονη Αυγου δοκιμασαμε ολοι (και ο σκυλος μας) Κουμαρα.

Σε ενα σημειο ειναι πολλες κουμαριες αλλα γενικα ολη η πλαγια ειναι καταφυτη απο κουμαριες.

Πιο κατω σε ενα πλατωμα βρηκαμε πολλους κιτρινους κροκους.

Μονο σε εκεινο το σημειο πουθενα αλλου. Αναμεσα τους και μια μεγαλη χελωνα.

Παντου στον δρομο σημαδια απο μικρα φυτοφαγα ζωακια , βοσκηση δεν υπαρχει αλλα τσουβαλια απο ζωοτροφες (προσφατα αλλα και παλιοτερα) ειναι ριγμενα στο πλαι του δρομου

Σε αλλο σημειο πολλοι ασπροι κροκοι.Εδαμε και εναν μωβ

Κατα τοπους ασπρες και κιτρινες μαργαριτες.

Ειδικος στα φυτα δεν ειμαι αλλα το μερος μου φαινεται φθινοπωρινος θησαυρος για τους φυσιολατρες.

Αν η εκκλησια θελει μπορει να διαμορφωσει τα κελια σε ξενωνες (ο ξενωνας απεναντι μπορει να γινει εστιατοριο για τους φιλοξενουμενους )και να τα διαθετει με πολυ μικρο αντιτιμο (οπως στα ορεινα καταφυγια) σε ομαδες φυσιολατρικες για περιηγηση.

Μια πολυ ωραια διαδρομη θα ειναι η καταβαση του φαραγγιου μεχρι την παραλια των Ιριων.

Ακομα πιστευω πως αν μαθουν το μερος λεσχες αναρηχητων απο ολο τον κσομο θα το ερωτευτουν.

Με λιγη οργανωση και το μερος θα γινει γνωστο στους καταλληλους ανθρωπους (περιπατητικους συλλογους -φυσιολατρες) και ενα μικρο εσοδο θα υπαρχει για την συντηρηση του μοναστηριου και μιας και θα ειναι κατοικισιμο εστω περιστασιακα θα μεινει συντηρημενο και δεν θα πανε χαμενα τα χρηματα που ξοδευτηκαν για την αναστηλωση.

Μια μικρη σημαντικη λεπτομερεια.Για να παει φως σε πεντε γλομπους εχουν στηθει αναμεσα στα δεντρα κολωνες και καλωδια που μεταφερουν ηλεκτρικο ρευνα στο μοναστηρι απο εκκλησια απεναντι στα Καρναζεικα.

Ειναι τοσο δυσκολο να καλυφθουν οι ενεργειακες αναγκες με φωτοβολταικα η μια μικρη ανεμογεννητρια ; Ειδαμε φετος το καλοκαιρι να ξεκινουν ξανα και ξανα φωτιες απο κολωνα της ΔΕΗ στην Χινιτσα.

Η καταστροφη αυτου του δασους για να αναψουν τρεις γλομποι δυο φορες τον χρονο θα ειναι πραγματικα λυπηρη.

Λιγο πριν το τελος του δρομου στην επιστροφη και πριν την δεξαμενη εχει πολλα μεγαλα λευκα μανιταρια http://en.wikipedia.org/wiki/Mushroom

http://laspistasteria.wordpress.com/2007/11/04/koumaro/

Οικογένεια: Ericaceae
Γένος: Arbutus
Είδος :Κουμαριά (Arbutus Unedo)
Έξω, το δέντρο είναι γνωστό ως: Strawberry Tree

nht1.jpg

Η κουμαριά είναι ένα από τα ωραιότερα φυτά της ελληνικής χλωρίδας. Είναι μεσογειακό είδος , αρκετά διαδεδομένο σε όλες τις χώρες της μεσογείου . Ακόμη υπάρχει στην Ιρλανδία ως ιθαγενές φυτό, (άλλα όχι στην Αγγλία).
Η κουμαριά αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα στην ζώνη των αείφυλλων – πλατύφυλλων, που εκτείνεται μέχρι 1.000 μ. υψόμετρο. Την συναντάμε σε θαμνώνες και δάση, σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές.
yh.jpg
Επειδή θεωρείτε άριστο καλλωπιστικό φυτό έχει μεταφερθεί σε όλο τον κόσμο. (Αμερική , Αυστραλία κ.λ.π.)
Είναι αειθαλές φυτό (δεν ρίχνει ποτέ τα φύλλα της) στην Ελλάδα είναι συνήθως θάμνος που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 3 μέτρα, αλλά στις άλλες χώρες γίνεται δέντρο-ειδικά αυτά που χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό- που μπορεί να φτάσει και τα 10 μέτρα ύψος.
Όσοι είστε από μεγάλες πόλεις, αν νομίζετε ότι δεν έχετε δει ποτέ κουμαριά, κάνετε μεγάλο λάθος. Έχετε προσέξει κάποια κλαδιά που πωλούνται τα Χριστούγεννα με καρφωμένα στις άκρες των κλαδιών ένα βαμμένο με κόκκινη λαδομπογιά φιρίκι; Αυτά τα κλαριά είναι από κουμαριά. fffry.jpg
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους που πέφτουν από τους καρπούς της στο έδαφος.
Γι αυτό θα παρατηρήσει κανείς ότι σε σημεία που είναι κουμαριές γύρω από το φυτό υπάρχουν πολλά μικρά φυτά. Για να αναπτυχθεί χρειάζεται ήλιο.
Η κουμαριά (Arbutus unedo) έχει στην κομοστέγη της συγχρόνως άνθη, άγουρους και ώριμους καρπούς (σε πολύ λίγα φυτά ή δέντρα συμβαίνει αυτό).
Ένα εσπεριδοειδές που το κάνει αυτό είναι η πορτοκαλιά, ποικιλία Valencia.
uu.jpg
Τα άνθη της είναι συνήθως λευκά και πιο σπάνια κόκκινα, τα οποία κρέμονται σε ταξιανθίες. Μοιάζουν με καμπανούλες, και ανθίζουν δύο φορές το χρόνο (Μάιο και Σεπτέμβριο). Γονιμοποιούνται από μέλισσες και το μέλι της κουμαριάς είναι συνήθως πικρό.
maw.jpg
Ο καρπός της είναι σαρκώδης ρόγα –δρυπη-, μεγέθους 1-2 εκατοστά , ο οποίος, πριν ωριμάσει είναι κίτρινος και σιγά σιγά με την ωρίμανση μετατρέπεται σε κατακόκκινο.
Η επιφάνεια του καρπού είναι άγρια-κοκκώδης θα έλεγα- και θα ωριμάσει (φθινόπωρο) στη στιγμή που αρχίζει η ανθοφορία για την επόμενη καρποφορία.
Περιέχουν αρκετή ποσότητα σπόρων στο εσωτερικό τους.
mjj.jpg

Βασικό: Τρώγονται, αφού ωριμάσουν καλά. (έχει σημασία, θα το εξηγήσω παρακάτω).

Θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο γευστικά φρούτα της φύσης. Αν και οι γνώμες διίστανται για την γεύση των κούμαρων, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Άλλοι νομίζουν ότι δεν είναι καν φαγώσιμοι οι καρποί.
Οι αρχαίοι έλληνες δεν τα προτιμούσαν ιδιαίτερα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ρωμαίος επιστήμονας (φυσικός φιλόσοφος) και ιστορικός, περίφημος κυρίως από το έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia) , έδωσε το λατινικό όνομα της κουμαριάς. Το όνομα «unedo» προέρχεται από το λατινικό «unum edo» που σημαίνει «τρώω ένα, μόνο».
Εδώ να πω δυο λόγια για το πότε πρέπει να τρώγονται τα κούμαρα. Δεν πρέπει να καταναλώνονται όταν δεν έχουν ωριμάσει πλήρως. Δηλ. για να καταναλωθεί, θα πρέπει να είναι κατακόκκινος ο καρπός και πολύ μαλακός στην αφή. Ακόμη πρέπει να αποφεύγουμε να τρώμε υπερώριμους καρπούς.
Επειδή το κούμαρο ωπερωριμαζει πολύ γρήγορα, μπορεί να ξινίσει (να γίνει ζύμωση της σάρκας και να σχηματισθεί αλκοόλη) στο δέντρο, χωρίς εξωτερικά να δούμε κάτι ιδιαίτερο. Αν φάμε αρκετούς τέτοιους καρπούς, κινδυνεύουμε σοβαρά από δηλητηρίαση. Αν δεν έχει ωριμάσει πλήρως το κούμαρο, θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τρώμε γιατί κατανάλωση αρκετών καρπών μπορεί να προκαλέσει τάση για εμετό και αναγούλα.
Το φυτό μας προειδοποιεί πλήρως για το πότε πρέπει να τρώμε ένα κούμαρο.
Αν δεν έχει ωριμάσει αρκετά είναι αρκετά στυφό και άγευστο, αν δε έχει ωριμάσει πάρα πολύ, έχει άσχημη γεύση.
Αλλά, στην πλήρη ωρίμανση του είναι ένας πολύ εύγεστος και εκλεκτός καρπός.

Και βέβαια , επειδή δεν αντέχει καθόλου μετά τη συγκομιδή , ο καλύτερος τρόπος να τα φάει κάποιος είναι κατευθείαν από το δέντρο.
koy1.jpg
Είναι η αγαπημένη τροφή των πουλιών, χαρακτηριστικά οι κότσυφες τρελαίνονται να τα τρώνε, (κουμαροφάγα τα αναφέρει ο Αριστοφάνης στους «Όρνιθες») αλλά και του αγριογούρουνου , των αρκούδων κ.α.

jus.jpg

Παράλληλα από τα κούμαρα φτιάχνονται , εξαιρετικό τσίπουρο –σε πολλές περιοχές της Ελλάδας στα χρόνια του μεσοπολέμου και νωρίτερα έφτιαχναν και μάλιστα τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιοχές αρχίζουν πάλι να το φτιάχνουν ), λικέρ, κονιάκ, (στην Πορτογαλία κάνουν ένα δυνατό κονιάκ με το όνομα medronho) καθώς και γλυκά του κουταλιού ή μαρμελάδα.
Ακόμη η κουμαριά είναι γνωστή για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες, (σηπτικές και διουρητικές ).
Ο Iπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας. Πριν από 60 χρόνια απομονώθηκαν από τα κούμαρα οι πρώτες κουμαρίνες, τα σημερινά αντιπηκτικά που δίνονται σε θρομβώσεις.
Τα φύλλα και ο τραχύς φλοιός της κουμαριάς χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη φαρμακευτική και στη Βαφική.
Η κουμαριά είναι ανθεκτική στη φωτιά και αυτό της δίνει ένα πλεονέκτημα να χρησιμοποιηθεί σε αναπλάσεις εκτάσεων.
Μια αρκούδα και μια κουμαριά, ή καλύτερα ένα madroño (έτσι λένε την κουμαριά στην Ισπανία), είναι το σύμβολο της πόλης της Μαδρίτης.
Εδώ, σε ένα πίνακα του Ιερώνυμος Μπος, λεπτομέρεια από «The Garden of Earthly Delights» (Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων) , το μεσαίο τμήμα ενός τρίπτυχου και απεικονίζει τη δημιουργία της γης και την αμαρτία.
Δεσπόζουσα θέση στα φρούτα έχουν τα κούμαρα και γι’ αυτό ο πίνακας στην Ισπανία είναι γνωστός και ως ο πίνακας με τα κούμαρα. Εκτίθεται στο Museo del Prado στη Μαδρίτη.
Δεξιά απεικονίζεται η κόλαση και αριστερά ο παράδεισος (ο κήπος της Εδέμ) -δεν φαίνονται εδώ-.

b.jpg

http://users.sch.gr/kassetas/zzzzTREES5.htm

Κούμαρο μέλι
κι ο κότσυφας άπληστος
ο κερομύτης

Γιώργης Παυλόπουλος, χαικού.

Η Ελισάβετ, παιδί της Ραψάνης, τις κουμαριές τις ήξερε απέξω και ανακατωτά, εκείνος, όμως, στα χρόνια της αθωότητας τα κόκκινα κούμαρα τα είχε δει και τα είχε δοκιμάσει αλλά δεν είχε ποτέ συναντήσει τα δέντρα. Μαζί τους γνωρίστηκε πολλά χρόνια μετά, σε μια από τις ελάχιστες αναρριχήσεις του στον Όλυμπο, εκεί στα χαμηλά, μαζί με τα πρώτα πουρνάρια και τους κέδρους. Μια ακόμα συνάντηση έγινε και στον Παρνασσό, σε εποχή που τα κούμαρα έκαναν ακόμα πιο εμφανή την παρουσία της . Και οι κουμαριές, μολονότι αειθαλείς, του άρεσαν. Πανάρχαιοι κάτοικοι στα «δικά του» πατρώα εδάφη, παλιάς Ελλάδας και Μικρασίας, οι κουμαριές είναι ντόπια χλωρίδα.

Οι Άγγλοι τη λένε Strawberry Tree, οι Γερμανοί Der Westliche Erdbeerbaum, οι Γάλλοι L’Arbousier

Στη γλώσσα των βιολόγων κυκλοφορεί ως Arbutus unedo

http://kokkini-melissa.blogspot.com/2007/11/blog-post_02.html

Νοέμβριος

Το μήνα αυτό μεγάλη σημασία για τα μελίσσια μας έχει η κουμαριά που τώρα άρχισε ν ανθίζει.

Πολλές ποικιλίες σ όλη την Ελλάδα (αγριοκουμαριά-μαυροκουμαριά-γλυστροκουμαριά κλπ).

Τα άνθη της….….λευκοκιτρινωπά σαν καμπανούλες με το άνοιγμα από κάτω για να μην γεμίζουν βρόχινο νερό δίνουν γύρη και νέκταρ σε μεγάλες ποσότητες μέχρι αργά την άνοιξη.

Το μέλι της κουμαριάς είναι σκουρόχρωμο και με πικρή γεύση και έντονο ξεχωριστό ευχάριστο άρωμα. Βοηθά όμως να γίνουν τα μελίσσια και να βάλουν αρκετά αποθέματα για ξεχειμώνιασμα.

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Όταν ο καιρός συνεχίζεται γλυκός με νοτιάδες τα μελίσσια προλαβαίνουν και σφραγίζουν τα μέλια. Αν ο καιρός κρυώσει απότομα και τα μελίσσια κάνουν τη σφαίρα τότε τα τρυφερά μέλια (νέκταρ) που κουβαλούσαν οι μέλισσες και δεν πρόλαβαν να ωριμάσουν γίνονται επικίνδυνα για τα μελίσσια μας. Αρχίζουν να βράζουν, να ξινίζουν και να φουσκώνουν οι κερήθρες και τότε….¨κλαψτα Χαράλαμπε….¨. Αν συμβεί κάτι τέτοιο τα τελάρα με τα ανώριμα μέλια πρέπει να απομακρύνονται από τα μελίσσια μας.

Καρπός Κουμαριάς: πολύ θρεπτικός απο τον οποίο γίνεται και φοβερό τσίπουρο!!!

8 σχόλια:

chaniabee !!!! είπε…

δεν ξέρω για το μέλι τις κουμαριάς, αλλά για τα κούμαρα δίνω και τα ρέστα μου !!! συνήθως όταν μαζεύουμε τις ελιές υπάρχουν και κούμαρα και τότε τα τιμάω δεόντως!!

3 Νοεμβρίου 2007 9:31 π.μ.

Νίκος είπε…

Μέλι πολύ κουμαριάς δίνουν οι περιοχές οι δυτικές της Ηπείρου. Είναι και ζεστά και σχεδόν πάντα δίνει.

3 Νοεμβρίου 2007 4:42 μ.μ.

parosbees είπε…
Θεοδώση είσαστε τυχεροί που έχετε τέτοια νεκταροέκριση αυτή την εποχή.Γενικά πάντως πρέπει να ισχύει αυτό με τα ασφράγιστα μέλια και όχι μόνο της κουμαριάς και της ρίκας.Προσπαθώ πάντα τα τελάρα δίπλα στο γόνο να είναι μέλια που έχω απολεπίσει εγώ και με αυτό τον τρόπο λιγοστεύω τις πιθανότητες για μεγαλύτερη υγρασία μέσα στην κυψέλη με ότι αυτό συνεπάγεται.Εννοείται οτι αυτή η δουλιά γίνετε αργότερα (κατα τα μέσα του Δεκέμβρη.

3 Νοεμβρίου 2007 7:13 μ.μ.

Κωστής είπε…
Και τι γίνεται Θοδώση όταν μείνουν ασφράγιστα τα κουμαρόμελα τον Χειμώνα?

Κωστής

4 Νοεμβρίου 2007 12:33 π.μ.

Θεοδόσης Κατσαρός είπε…

Όπως είδες και την απάντηση του Μάρκου «μεγαλύτερη υγρασία μέσα στην κυψέλη με ότι αυτό συνεπάγεται…» καθότι ο μεγαλύτερος εχθρός του μελισσιού είναι η υγρασία και όχι το κρύο. Επίσης ξινισμένα μέλια (σιρόπια) προκαλούν δυσεντερίες. Οι κερήθρες αν εγκαταλειφθούν (δεν επεξεργαστούν τα σιρόπια να ωριμάσουν να γίνουν μέλι) βράζουν όπως βράζουν τα κρασιά φουσκώνουν γίνονται διπλάσιες και μετά μουχλιάζουν. Ποιος θα ήθελε τέτοιες καταστάσεις μέσα το σπίτι του;;;

4 Νοεμβρίου 2007 10:27 π.μ.

Νίκος είπε…

Ξυνίζουν.Η λύση είναι να τους βάλεις τα άδεια τελάρα στη μέση. Τα κουμαρόμελα τα σκεπάζουν και τα καταναλώνουν πρώτα. Αν εκεί που ξεχειμωνιάζουν έχει κουμαριές έτσι να τα δουλεύεις.

5 Νοεμβρίου 2007 4:49 μ.μ.

skyrianbee είπε…

Ευχαριστώ όλους για τις πληροφορίες, κάνω διαχείμαση σε τόπο με πολλές κουμαριές.

5 Νοεμβρίου 2007 7:56 μ.μ.

κωστής είπε…
ΘΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

6 Νοεμβρίου 2007 11:10 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

//

http://www.iama.gr/ethno/crocus/ptsls.html